Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
სოფელი ლევიტანა მდინარე ტანის ხეობაში მდებარეობს და ბოლო დასახლებული პუნქტია. სოფელ ზემო ბოშურიდან ლევიტანამდე გზა საკმაოდ დაზიანებულია, თუმცა ატენიდან ზემო ბოშურამდე ასფალტი ახალი დაგებულია, მოასფალტებული გზა მარიამხევთან (იგივე მარიამობის ხევის) გადასახვევთან მთავრდება.
მარიამხევის გადასახვევის შემდეგ იწყება გზა, რომელიც ნალექიან ამინდში თითქმის გაუვალია. გვხვდება სოფლები: ტუსრევი, ყველაანთუბანი, გაგლოანთუბანი, მანამდე ხაბალაანთუბანი და შემდეგ იწყება ლევიტანა. ამ სოფლების მოსახლეობას თითქმის ყოველდღიურად ამ გზის გავლა უწევთ.
ხეობის ბოლო სოფელი ცნობილია იმითაც, რომ იქვე ახლოს მდებარეობს ტბა. ბოლო პერიოდში, ამ ტბას უამრავი მნახველი სტუმრობს, ვიზიტორები იღებენ ფოტოებს, ვიდეოებს, სადაც აღბეჭდილია საკმაოდ ლამაზი სოფელიც.
ლევიტანის შესასვლელში ერთ-ერთ ოჯახს სატვირთო ავტომანქანით საოჯახო ნივთები ბარში მიჰქონდა. როგორც მამაკაცებმა გვითხრეს, ზამთრის მოახლოების გამო, საცხოვრებლად ქარელში და თედოწმინდაში გადადიან.
ლევიტანაში ეთნიკური აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ. წლების განმავლობაში, მოსახლეობა ბარში (ქარელში და გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ თედოწმინდაში) გადადიოდნენ საცხოვრებლად. მოსახლეობის ნაწილი მთაში გაზაფხულიდან ბრუნდება და უვლიან საქონელს. ლევიტანის მთებსა და მინდვრებს საზაფხულო საძოვრებისთვის იყენებენ.
ლევიტანაში ზამთარ-ზაფხულს სულ რამდენიმე, 10-მდე ოჯახი რჩება. მოსწავლეთა რაოდენობაც ამდენივეა. აქედან 4 მოსწავლე სოფელშივე არსებულ დაწყებით სკოლაში სწავლობს, დანარჩენი მოზარდები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში დადიან.
ბოშურის საჯარო სკოლაში გავიცანით აბიტურიენტი, რომელიც ლევიტანაში ცხოვრობს და რომელმაც გვითხრა, რომ აპირებს უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის გაგრძელებას კომპიუტერული მეცნიერებაში. მას სკოლაში მხოლოდ ერთი კლასელი ჰყავს. ლევიტანიდან კი ყოველდღიურად დადის სპეციალურად გამოყოფილი მიკროავტობუსით.
როგორ სწავლობენ მოსწავლეები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში? გვსურდა იმ აქტივობების გაცნობა და შეძლებისდაგვარად გადაღება, რომელსაც ხეობაში მცხოვრები ახორციელებენ. სამწუხაროდ, სკოლასთან ამ კუთხით, შეთანხმება ვერ შედგა. ლევიტანაში ვესტუმრეთ აბიტურიენტის ბებიას – ნაჯიბა ბაირამოვს.
ქალბატონი ნაჯიბა უკვე ზამთრისთვის ემზადებოდა. ფიქრობს იმაზე, როგორ შეუწყოს ხელი შვილიშვილს სწავლაში სკოლის დამთავრების შემდეგ.
,,რაც მე დამაკლდა ახალგაზრდობაში, მინდა, რომ ჩემმა შვილიშვილებმა მიაღწიონ’’ - გვეუბნება ქალბატონი ნაჯიბა.
ამბობს, რომ სკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა. 4 კლასი ლევიტანაში დაამთავრა, შემდეგ კი, - ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში გააგრძელა სწავლა:
,,ჩემი მასწავლებელი იყო ვანო ქოქაშვილი სულ იმას ცდილობდა, როგორმე არ შემეწყვიტა სწავლა. ისიც კი მითხრა, თუ ვერ შევძლებდი სიარულს, ღამის სკოლაში ჩავრიცხულიყავი, მაგრამ...არ გამოვიდა’’ - ამბობს ნაჯიბა.
- რამ შეგიშალათ ხელი? - ვკითხეთ.
- ,,რა ვიცი, მშობლებმა თქვეს, სიარული უნდაო, ამიტომ არ გამოვიდა. გზები ძალიან ცუდი იყო მაშინ. ხალხი ვერ მიდიოდა აქედან’’ - იხსენებს ჩვენი მასპინძელი.
ნაჯიბა ბაირამოვი 1956 წელს დაიბადა. 20 წლის იყო, როცა პირველი შვილიც გაუჩნდა. უკვე საოჯახო საქმეებში იყო ჩართული და უმაღლესი განათლების მიღება საბოლოოდ მისთვის მიუღწეველი დარჩა.
,,რომ მესწავლა, ექიმი მაინც გამოვიდოდი ხალხის დასახმარებლად. წნევიანი ხალხი ვართ, გვჭირდება ექიმი. მინდა, რომ შვილიშვილმა ისწავლოს, ძალიან მინდა.’’ - ამბობს ნაჯიბა.
სოფელში ახალგაზრდებისთვის არ არის სტადიონი, სკვერი. 4-კლასიანი სკოლა განთავსებულია რიტუალების სახლის სამზარეულოში.
,,რაც მე დამაკლდა, მინდა, რომ შვილიშვილმა მიაღწიოს’’ - ნაჯიბა ბაირამოვი ლევიტანიდან
სოფელი ლევიტანა მდინარე ტანის ხეობაში მდებარეობს და ბოლო დასახლებული პუნქტია. სოფელ ზემო ბოშურიდან ლევიტანამდე გზა საკმაოდ დაზიანებულია, თუმცა ატენიდან ზემო ბოშურამდე ასფალტი ახალი დაგებულია, მოასფალტებული გზა მარიამხევთან (იგივე მარიამობის ხევის) გადასახვევთან მთავრდება.
მარიამხევის გადასახვევის შემდეგ იწყება გზა, რომელიც ნალექიან ამინდში თითქმის გაუვალია. გვხვდება სოფლები: ტუსრევი, ყველაანთუბანი, გაგლოანთუბანი, მანამდე ხაბალაანთუბანი და შემდეგ იწყება ლევიტანა. ამ სოფლების მოსახლეობას თითქმის ყოველდღიურად ამ გზის გავლა უწევთ.
ხეობის ბოლო სოფელი ცნობილია იმითაც, რომ იქვე ახლოს მდებარეობს ტბა. ბოლო პერიოდში, ამ ტბას უამრავი მნახველი სტუმრობს, ვიზიტორები იღებენ ფოტოებს, ვიდეოებს, სადაც აღბეჭდილია საკმაოდ ლამაზი სოფელიც.
ლევიტანის შესასვლელში ერთ-ერთ ოჯახს სატვირთო ავტომანქანით საოჯახო ნივთები ბარში მიჰქონდა. როგორც მამაკაცებმა გვითხრეს, ზამთრის მოახლოების გამო, საცხოვრებლად ქარელში და თედოწმინდაში გადადიან.
ლევიტანაში ეთნიკური აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ. წლების განმავლობაში, მოსახლეობა ბარში (ქარელში და გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ თედოწმინდაში) გადადიოდნენ საცხოვრებლად. მოსახლეობის ნაწილი მთაში გაზაფხულიდან ბრუნდება და უვლიან საქონელს. ლევიტანის მთებსა და მინდვრებს საზაფხულო საძოვრებისთვის იყენებენ.
ლევიტანაში ზამთარ-ზაფხულს სულ რამდენიმე, 10-მდე ოჯახი რჩება. მოსწავლეთა რაოდენობაც ამდენივეა. აქედან 4 მოსწავლე სოფელშივე არსებულ დაწყებით სკოლაში სწავლობს, დანარჩენი მოზარდები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში დადიან.
ბოშურის საჯარო სკოლაში გავიცანით აბიტურიენტი, რომელიც ლევიტანაში ცხოვრობს და რომელმაც გვითხრა, რომ აპირებს უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის გაგრძელებას კომპიუტერული მეცნიერებაში. მას სკოლაში მხოლოდ ერთი კლასელი ჰყავს. ლევიტანიდან კი ყოველდღიურად დადის სპეციალურად გამოყოფილი მიკროავტობუსით.
როგორ სწავლობენ მოსწავლეები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში? გვსურდა იმ აქტივობების გაცნობა და შეძლებისდაგვარად გადაღება, რომელსაც ხეობაში მცხოვრები ახორციელებენ. სამწუხაროდ, სკოლასთან ამ კუთხით, შეთანხმება ვერ შედგა. ლევიტანაში ვესტუმრეთ აბიტურიენტის ბებიას – ნაჯიბა ბაირამოვს.
ქალბატონი ნაჯიბა უკვე ზამთრისთვის ემზადებოდა. ფიქრობს იმაზე, როგორ შეუწყოს ხელი შვილიშვილს სწავლაში სკოლის დამთავრების შემდეგ.
,,რაც მე დამაკლდა ახალგაზრდობაში, მინდა, რომ ჩემმა შვილიშვილებმა მიაღწიონ’’ - გვეუბნება ქალბატონი ნაჯიბა.
ამბობს, რომ სკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა. 4 კლასი ლევიტანაში დაამთავრა, შემდეგ კი, - ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში გააგრძელა სწავლა:
,,ჩემი მასწავლებელი იყო ვანო ქოქაშვილი სულ იმას ცდილობდა, როგორმე არ შემეწყვიტა სწავლა. ისიც კი მითხრა, თუ ვერ შევძლებდი სიარულს, ღამის სკოლაში ჩავრიცხულიყავი, მაგრამ...არ გამოვიდა’’ - ამბობს ნაჯიბა.
- რამ შეგიშალათ ხელი? - ვკითხეთ.
- ,,რა ვიცი, მშობლებმა თქვეს, სიარული უნდაო, ამიტომ არ გამოვიდა. გზები ძალიან ცუდი იყო მაშინ. ხალხი ვერ მიდიოდა აქედან’’ - იხსენებს ჩვენი მასპინძელი.
ნაჯიბა ბაირამოვი 1956 წელს დაიბადა. 20 წლის იყო, როცა პირველი შვილიც გაუჩნდა. უკვე საოჯახო საქმეებში იყო ჩართული და უმაღლესი განათლების მიღება საბოლოოდ მისთვის მიუღწეველი დარჩა.
,,რომ მესწავლა, ექიმი მაინც გამოვიდოდი ხალხის დასახმარებლად. წნევიანი ხალხი ვართ, გვჭირდება ექიმი. მინდა, რომ შვილიშვილმა ისწავლოს, ძალიან მინდა.’’ - ამბობს ნაჯიბა.
სოფელში ახალგაზრდებისთვის არ არის სტადიონი, სკვერი. 4-კლასიანი სკოლა განთავსებულია რიტუალების სახლის სამზარეულოში.
Æндæр æмæ æндæр
Ног хабæрттæ
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
