Шида Картлийы Информацион Центр
Новости
На школьном балконе в селе Кодавардисубани по утрам стоят и глядят
на дорогу трое детей.
"Почти все сбережения и доход, что у нас были, мы потратили в
течение этого одного года.
Село Земо-Ормоци находится в том месте ущелья Таны, где две реки –
Баланисхеви
Именно в то время, когда им больше всего нужна забота других,
некоторые из них одиноки,
ახალი ამბები
6 წლის იყო გიორგი, როდესაც სოფელი ვილდა, დედასთან და ძმასთან ერთად დატოვა. 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, ჯერ თბილისში , შემდეგ გორის რაიონის სოფელ სკრაში გადავიდა საცხოვრებლად.
ამბობს, რომ წლების შემდეგ, მოხუცებულობის პერიოდში, დაუბრუნდება თავის სოფელს: ,,სულ რომ არ გაიხსნას გზა, მე მაინც დავბრუნდები" - ამბობს გიორგი. ამჟამად, იქ მისი ბებია, პაპა და ბიძა ცხოვრობენ.
პაპა ამირანი და ბებია იზოლდა მდინარე მეჯუდის ხეობაში ცხოვრობენ. მათ შესახებ სიუჟეტი ცხინვალის ტელევიზიის ჟურნალისტმა გენადი მამიტოვმა მოამზადა. გიორგი ელიაური ამბობს, რომ ეს უკვე მეორე რეპორტაჟია, რომელიც ცხინვალელმა ჟურნალისტმა ამ სოფლიდან მოამზადა. სიუჟეტის შინაარსი ესმის, რადგან ოსური ენა კარგად იცის:
,,ოსური ენა ბებიამ მასწავლა. სხვა ნათესავებიც მყავს ოსები და იმათგანაც ვიცი. რთული ენაა, მაგრამ მე არ მიჭირს. ოთხივე დიალექტი მესმის" - ამბობს გიორგი.
წელს სკრის საჯარო სკოლა დაამთავრა. უნივერსიტეტში გააგრძელებს სწავლას და სურს, რომ პედაგოგი გახდეს:
,,ძალიან მიყვარს ეს პროფესია. პედაგოგი მინდა გავხდე. სოფელში დაბრუნებას არ ვაპირებ. იქიდანაც იმიტომ წამოვედით, რომ იქ სკოლა არაა. სწავლა გამიჭირდებოდა. აქ მეტი პერსპექტივაა." - გვიყვება გიორგი.
ამ ეტაპზე ბებიას და პაპას ტელეფონით უკავშირდება.
,,შრომობენ სოფელში, მოყავთ მოსავალი, საქონელსაც უვლიან. თუ რამ გასაყიდი აქვთ, ახალგორის ბაზარში მიდიან, ასევე ცხინვალის ბაზარშიც. მედიკამენტები თუ დასჭირდათ, ღრომის ან ბიყრის ამბულატორიაში შეუძლიათ წასვლა. ზამთარში ცოტა ჭირს, რადგან გზა არ ვარგა. ერთ-ერთი ძირითად პრობლემა მაინც გზაა. ელექტროენერგია 2015 წლიდან უფასოდ აქვთ." - ამბობს გიორგი.
როგორც გითხარით, თბილისში, 2008 წელს გადმოვიდა და პირველ კლასშიც თბილისში ისწავლა.
,,თბილისში რამდენიმე თვე ვიყავით, შემდეგ სკრაში გადავედით საცხოვრებლად. ჯერ სკრის სკოლაში მივედი, შემდეგ მეზობელ სოფელ ახალხიზის, ამჟამად, ბეთლემის 9-წლიან სკოლაში გავაგრძელე სწავლა. 9 წლის შემდეგ ისევ სკრის სკოლაში გადავედი. კორონავირუსის პანდემიის გამო, სწავლა ადრევე შეწყდა." - გვიყვება გიორგი.
გიორგი ბავშვობიდან მინიატურულ მოთხრობებსაც წერს. პირველი მისი მოთხრობა იყო: ,,ოჰ, ეს ქურდბაცაცა", რომელიც პატარა ლიახვის ხეობის სოფელ აწრისხევში მცხოვრებ პატარა ბავშვზე დაწერა. მეორე მისი მოთხრობამ, კონკურს ,,დებიუტი 2018"-ში მეორე ადგილი დაიკავა. ისიც მოზარდ ბიჭზეა, რომელიც მამასავით ძლიერი არაა.
,,ამ ბიჭს სურს, რომ მამას თავისი ვაჟკაცობა დაუმტკიცოს. სოფელში ხმა გავარდება, რომ უზარმაზარი ჯიხვი თავის ფარასთან ერთად დაძრწის ჭიუხებში. წავა ამ ჯიხვის მოსაკლავად. ჯიხვს მოკლავს, მაგრამ თვითონაც დაიღუპება" - ასე მთავრდება გიორგის ეს მოთხრობა.
გიორგი ელიაური - აბიტურიენტი ცხინვალის რაიონიდან
6 წლის იყო გიორგი, როდესაც სოფელი ვილდა, დედასთან და ძმასთან ერთად დატოვა. 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, ჯერ თბილისში , შემდეგ გორის რაიონის სოფელ სკრაში გადავიდა საცხოვრებლად.
ამბობს, რომ წლების შემდეგ, მოხუცებულობის პერიოდში, დაუბრუნდება თავის სოფელს: ,,სულ რომ არ გაიხსნას გზა, მე მაინც დავბრუნდები" - ამბობს გიორგი. ამჟამად, იქ მისი ბებია, პაპა და ბიძა ცხოვრობენ.
პაპა ამირანი და ბებია იზოლდა მდინარე მეჯუდის ხეობაში ცხოვრობენ. მათ შესახებ სიუჟეტი ცხინვალის ტელევიზიის ჟურნალისტმა გენადი მამიტოვმა მოამზადა. გიორგი ელიაური ამბობს, რომ ეს უკვე მეორე რეპორტაჟია, რომელიც ცხინვალელმა ჟურნალისტმა ამ სოფლიდან მოამზადა. სიუჟეტის შინაარსი ესმის, რადგან ოსური ენა კარგად იცის:
,,ოსური ენა ბებიამ მასწავლა. სხვა ნათესავებიც მყავს ოსები და იმათგანაც ვიცი. რთული ენაა, მაგრამ მე არ მიჭირს. ოთხივე დიალექტი მესმის" - ამბობს გიორგი.
ფოტოზე: გიორგი ელიაურის პაპა, ამირან ელიაური და
ცხენი ,,თამილა"
წელს სკრის საჯარო სკოლა დაამთავრა. უნივერსიტეტში გააგრძელებს სწავლას და სურს, რომ პედაგოგი გახდეს:
,,ძალიან მიყვარს ეს პროფესია. პედაგოგი მინდა გავხდე. სოფელში დაბრუნებას არ ვაპირებ. იქიდანაც იმიტომ წამოვედით, რომ იქ სკოლა არაა. სწავლა გამიჭირდებოდა. აქ მეტი პერსპექტივაა." - გვიყვება გიორგი.
ამ ეტაპზე ბებიას და პაპას ტელეფონით უკავშირდება.
,,შრომობენ სოფელში, მოყავთ მოსავალი, საქონელსაც უვლიან. თუ რამ გასაყიდი აქვთ, ახალგორის ბაზარში მიდიან, ასევე ცხინვალის ბაზარშიც. მედიკამენტები თუ დასჭირდათ, ღრომის ან ბიყრის ამბულატორიაში შეუძლიათ წასვლა. ზამთარში ცოტა ჭირს, რადგან გზა არ ვარგა. ერთ-ერთი ძირითად პრობლემა მაინც გზაა. ელექტროენერგია 2015 წლიდან უფასოდ აქვთ." - ამბობს გიორგი.
ფოტოზე: ამირანი და იზოლდა ელიაურები
ესაუბრებიან ცხინვალის ტელევიზიის ჟურნალისტს, გენა
მამითს.
როგორც გითხარით, თბილისში, 2008 წელს გადმოვიდა და პირველ კლასშიც თბილისში ისწავლა.
,,თბილისში რამდენიმე თვე ვიყავით, შემდეგ სკრაში გადავედით საცხოვრებლად. ჯერ სკრის სკოლაში მივედი, შემდეგ მეზობელ სოფელ ახალხიზის, ამჟამად, ბეთლემის 9-წლიან სკოლაში გავაგრძელე სწავლა. 9 წლის შემდეგ ისევ სკრის სკოლაში გადავედი. კორონავირუსის პანდემიის გამო, სწავლა ადრევე შეწყდა." - გვიყვება გიორგი.
გიორგი ბავშვობიდან მინიატურულ მოთხრობებსაც წერს. პირველი მისი მოთხრობა იყო: ,,ოჰ, ეს ქურდბაცაცა", რომელიც პატარა ლიახვის ხეობის სოფელ აწრისხევში მცხოვრებ პატარა ბავშვზე დაწერა. მეორე მისი მოთხრობამ, კონკურს ,,დებიუტი 2018"-ში მეორე ადგილი დაიკავა. ისიც მოზარდ ბიჭზეა, რომელიც მამასავით ძლიერი არაა.
,,ამ ბიჭს სურს, რომ მამას თავისი ვაჟკაცობა დაუმტკიცოს. სოფელში ხმა გავარდება, რომ უზარმაზარი ჯიხვი თავის ფარასთან ერთად დაძრწის ჭიუხებში. წავა ამ ჯიხვის მოსაკლავად. ჯიხვს მოკლავს, მაგრამ თვითონაც დაიღუპება" - ასე მთავრდება გიორგის ეს მოთხრობა.
Другие новости
Новости
17:23 / 20.04.2023
Грузинские достопримечательности и наслаждение грузинской кухней в ресторане Bread&Wine /R/
Грузия - это страна с богатой культурой и наследием,
04:53 / 18.11.2021
Когда хронический пациент просит сделать прививку…
В селе Хидистави две недели назад одновременно заразилось
13:48 / 13.11.2021
Гиви Абалаки – 86-летний фермер из Горийского муниципалитета
"Поэтому я так настроен, я ещё много дел сделаю", - добавил наш
хозяин.
14:43 / 11.11.2021
Горджи – ешь, не останавливаясь
Несмотря на то, что уже два года в мире свирепствует пандемия, на
горийском
популярные новости
Кошкеби – село в Горийском муниципалитете, населенное этническими осетинами
"Я здесь родился и вырос, никуда не уезжал, однако у меня нет
гражданства Грузии,
Ткемлована – село, переоформленное по конкордату
Господин Мурад вернулся во двор. Достал сигарету, прикурил и
глубоко затянулся.
Чанчаха
"Я и снов здесь не вижу … в снах я там, где родилась, и где сделала
первые шаги, в Грузии.
Русские военные отметили в лесу т.н. границу красной краской
"Эти отметки мы обнаружили в лесном массиве, расположенном между
оккупированным Лопани