Шида Картлийы Информацион Центр
Новости
На школьном балконе в селе Кодавардисубани по утрам стоят и глядят
на дорогу трое детей.
"Почти все сбережения и доход, что у нас были, мы потратили в
течение этого одного года.
Село Земо-Ормоци находится в том месте ущелья Таны, где две реки –
Баланисхеви
Именно в то время, когда им больше всего нужна забота других,
некоторые из них одиноки,
ახალი ამბები
დაახლოებით ერთი წლის წინ, ქარელიდან ძამის ხეობაში ერთი ადამიანი დაგვემგზავრა. გვერძინეთამდე გამოგვყვა, სათერძეში მივდივარო.
,,სოფელში სულ რამდენიმე ადამიანი ვართ, საქონელს ვუვლით, მივდევთ ცხოვრებას““ - გვითხრა ჩვენმა მგზავრმა მაშინ. გვერძინეთში, მდინარე ძამის პირზე ჩამოვიდა და გზა ფეხით გააგრძელა.
მაშინ ვიფიქრეთ, რომ სოფელი სათერძე ახლოს, სულ რაღაც 1-1.5 კმ მანძილზე იქნებოდა.
გარკვეული ხნის შემდეგ,იქ ფეხით წასვლა გადავწყვიტეთ. თუმცა, გვირჩიეს, რომ სიარულს დიდი დრო დასჭირდებოდა, რადგან მანძილი სავარაუდოდ 4 კმ-აო.
ქარელში ტრანსპორტის ძებნა დავიწყეთ. ტაქსის მძღოლებმა იმ ორ ადამიანს დაურეკეს, ვისაც მაღალი გამავლობის მანქანა აქვს:
,,მე არ მცალია სარკეში ვარ, მერე იქიდან ყინწვისში მიმყავს ხალხი““ - შემოგვითვალა ერთმა მძღოლმა.
შემდეგ დაურეკეს სხვა მძღოლს - ,,შუანოზე ვარ, იქიდან არ ვიცი, როდის ჩამოვალ““ - შემოგვითვალა მეორე მძღოლმა.
ასე, რომ იმ დღეს უშედეგო აღმოჩნდა მანქანის ძებნა ქარელში. ტურისტულ სააგენტოს ჩავუარეთ, მაგრამ იქ არავინ იყო, ინფორმაცია მიგვეღო.
რამდენიმე ხნის შემდეგ, კვლავ გადავწყვიტეთ წასვლა. ქარელში დაგვაკავშირეს ერთ ადამიანს, რომელიც წარმნოშობით სათერძიდანაა. მხოლოდ, საწვავი ვუყიდეთ, გვერძინეთში დაგვხვდა და წაგვიყვანა სათერძეში.
100 მ-ის გავლის შემდეგ, მივხვდით, რომ ძალიან რთული და შთამბეჭდავი გზა გველოდებოდა წინ. მძღოლს ეღიმებოდა, რომ ჯერ კიდევ თითქმის ბარში ყოფნისას მოვიხიბლეთ ხედებით.
,,ჯერ სად ხართ. სანახაობა წინაა““ - გვეუბნება ჩვენი მასპინძელი.
იქ, სადაც გზა ორად იყოფა, ჩარჩოა დამონტაჟებული. ამ ჩარჩოში ღვთისმშობლის ხატია დამაგრებული. ერთი გზა მიდის სათერძისკენ, მეორე – ქართისკენ. ქართაში ბერები ცხოვრობენ.
შევუდეგით დიდ აღმართს. ჩვენი მანქანა ჯიუტად მიიწევს წინ, არ ეპუება ტალახს, ახალი ნაწვიმი იყო. მივდივართ და ვფიქრობდით, ფეხით აქ უნდა წამოვსულიყავით?
,,ჩემი ბიძაშვილი ფეხით ამოვიდა“ - ამბობს მასპინძელი. - ,,სულ რაღაც საათნახევარი დასჭირდა.“
რუის-ურბნისის ეპარქიაში სათერძე ძალიან ცნობილი ადგილია. მორწმუნეები აქ ხშირად მოდიან. პატარა სოფელში რამდენიმე სალოცავი დაგხვდა.
პირველი სალოცავი ანდრია პირვეწლოდებულის სახელობისაა. აქ 4-სართულიანი კოპლექსი შენდება. პირველ სართულზე სალოცავია, დანარჩენ სართულებზე პატარ-პატარა ოთახებადაა დანაწიებული ოთახები. აქ ბერები იცხობენენ.
ჯერ კიდევ დაუმთავრებელი შენობის ფანჯრიდან საოცარი სილამაზე მოჩანს.
ვიდრე სოფელში შევედით, კიდევ ერთი სალოცავი შეგხვდა, სადაც ათამდე ხის კოტეჯები იდგა. ამ კოტეჯებში, რომელსაც კელიებს უწოდებენ, ბერები ცხოვრობენ.
გავცდით სამონასტრო ტერიტორიას და შევედით სოფელში. ვესტუმრეთ კურტანიძეების ოჯახს.
ჩვენი მასპინძელი ნუნუ კურტანიძე თითქმის 70 წლისაა. ამბობს, რომ მისი დედამთილისა და მამამთილის ოჯახი 1954 წელს ბარში, ქარელში ჩაასახლეს.
,,როცა გადაასახლეს, რაც ფიცარი და მასალა ჰქონდათ, ყველაფერი ქარელში ჩაიტანეს. იმით ააშენეს ახალი სახლები ბარში. მე ჩემმა მეუღლემ1970-იან წლებში მომიყვანა ცოლად ამ ოჯახში. ქარელში ვცხოვრობდით. ჩემი მამამთილი და დედამთილი აქ დაბრუნდნენ 1984 წელს. ავაშენეთ ახალი სახლი და დაიწყეს ცხოვრება. ჩვენც დრო და დრო ამოვდიოდით ხოლმე. 2000-იან წლებში გარდაიცვალა დედამთლ-მამამთილი და მას შემდეგ მუდმივად აქ ვარ“- გვიყვება ნუნუ კურტანიძე.
საუბარში გვაჩვენებს გარემოს და ასევე იმ ახალ სახლებს, სადაც ქალაქიდან წამოსული ოჯახები ცხოვრობენ. ნუნუ კურტანიძე იმედოვნებს, რომ 12-ვე ოჯახი დაუბრუნდება სათერძეს.
,,ძალიან მინდა, რომ ყველა დაუბრუნდეს თავის სახლს'' - სოფელი სათერძე
დაახლოებით ერთი წლის წინ, ქარელიდან ძამის ხეობაში ერთი ადამიანი დაგვემგზავრა. გვერძინეთამდე გამოგვყვა, სათერძეში მივდივარო.
,,სოფელში სულ რამდენიმე ადამიანი ვართ, საქონელს ვუვლით, მივდევთ ცხოვრებას““ - გვითხრა ჩვენმა მგზავრმა მაშინ. გვერძინეთში, მდინარე ძამის პირზე ჩამოვიდა და გზა ფეხით გააგრძელა.
მაშინ ვიფიქრეთ, რომ სოფელი სათერძე ახლოს, სულ რაღაც 1-1.5 კმ მანძილზე იქნებოდა.
გარკვეული ხნის შემდეგ,იქ ფეხით წასვლა გადავწყვიტეთ. თუმცა, გვირჩიეს, რომ სიარულს დიდი დრო დასჭირდებოდა, რადგან მანძილი სავარაუდოდ 4 კმ-აო.
ქარელში ტრანსპორტის ძებნა დავიწყეთ. ტაქსის მძღოლებმა იმ ორ ადამიანს დაურეკეს, ვისაც მაღალი გამავლობის მანქანა აქვს:
,,მე არ მცალია სარკეში ვარ, მერე იქიდან ყინწვისში მიმყავს ხალხი““ - შემოგვითვალა ერთმა მძღოლმა.
შემდეგ დაურეკეს სხვა მძღოლს - ,,შუანოზე ვარ, იქიდან არ ვიცი, როდის ჩამოვალ““ - შემოგვითვალა მეორე მძღოლმა.
ასე, რომ იმ დღეს უშედეგო აღმოჩნდა მანქანის ძებნა ქარელში. ტურისტულ სააგენტოს ჩავუარეთ, მაგრამ იქ არავინ იყო, ინფორმაცია მიგვეღო.
რამდენიმე ხნის შემდეგ, კვლავ გადავწყვიტეთ წასვლა. ქარელში დაგვაკავშირეს ერთ ადამიანს, რომელიც წარმნოშობით სათერძიდანაა. მხოლოდ, საწვავი ვუყიდეთ, გვერძინეთში დაგვხვდა და წაგვიყვანა სათერძეში.
100 მ-ის გავლის შემდეგ, მივხვდით, რომ ძალიან რთული და შთამბეჭდავი გზა გველოდებოდა წინ. მძღოლს ეღიმებოდა, რომ ჯერ კიდევ თითქმის ბარში ყოფნისას მოვიხიბლეთ ხედებით.
,,ჯერ სად ხართ. სანახაობა წინაა““ - გვეუბნება ჩვენი მასპინძელი.
იქ, სადაც გზა ორად იყოფა, ჩარჩოა დამონტაჟებული. ამ ჩარჩოში ღვთისმშობლის ხატია დამაგრებული. ერთი გზა მიდის სათერძისკენ, მეორე – ქართისკენ. ქართაში ბერები ცხოვრობენ.
შევუდეგით დიდ აღმართს. ჩვენი მანქანა ჯიუტად მიიწევს წინ, არ ეპუება ტალახს, ახალი ნაწვიმი იყო. მივდივართ და ვფიქრობდით, ფეხით აქ უნდა წამოვსულიყავით?
,,ჩემი ბიძაშვილი ფეხით ამოვიდა“ - ამბობს მასპინძელი. - ,,სულ რაღაც საათნახევარი დასჭირდა.“
რუის-ურბნისის ეპარქიაში სათერძე ძალიან ცნობილი ადგილია. მორწმუნეები აქ ხშირად მოდიან. პატარა სოფელში რამდენიმე სალოცავი დაგხვდა.
პირველი სალოცავი ანდრია პირვეწლოდებულის სახელობისაა. აქ 4-სართულიანი კოპლექსი შენდება. პირველ სართულზე სალოცავია, დანარჩენ სართულებზე პატარ-პატარა ოთახებადაა დანაწიებული ოთახები. აქ ბერები იცხობენენ.
ჯერ კიდევ დაუმთავრებელი შენობის ფანჯრიდან საოცარი სილამაზე მოჩანს.
ვიდრე სოფელში შევედით, კიდევ ერთი სალოცავი შეგხვდა, სადაც ათამდე ხის კოტეჯები იდგა. ამ კოტეჯებში, რომელსაც კელიებს უწოდებენ, ბერები ცხოვრობენ.
გავცდით სამონასტრო ტერიტორიას და შევედით სოფელში. ვესტუმრეთ კურტანიძეების ოჯახს.
ჩვენი მასპინძელი ნუნუ კურტანიძე თითქმის 70 წლისაა. ამბობს, რომ მისი დედამთილისა და მამამთილის ოჯახი 1954 წელს ბარში, ქარელში ჩაასახლეს.
,,როცა გადაასახლეს, რაც ფიცარი და მასალა ჰქონდათ, ყველაფერი ქარელში ჩაიტანეს. იმით ააშენეს ახალი სახლები ბარში. მე ჩემმა მეუღლემ1970-იან წლებში მომიყვანა ცოლად ამ ოჯახში. ქარელში ვცხოვრობდით. ჩემი მამამთილი და დედამთილი აქ დაბრუნდნენ 1984 წელს. ავაშენეთ ახალი სახლი და დაიწყეს ცხოვრება. ჩვენც დრო და დრო ამოვდიოდით ხოლმე. 2000-იან წლებში გარდაიცვალა დედამთლ-მამამთილი და მას შემდეგ მუდმივად აქ ვარ“- გვიყვება ნუნუ კურტანიძე.
საუბარში გვაჩვენებს გარემოს და ასევე იმ ახალ სახლებს, სადაც ქალაქიდან წამოსული ოჯახები ცხოვრობენ. ნუნუ კურტანიძე იმედოვნებს, რომ 12-ვე ოჯახი დაუბრუნდება სათერძეს.
Другие новости
Новости
17:23 / 20.04.2023
Грузинские достопримечательности и наслаждение грузинской кухней в ресторане Bread&Wine /R/
Грузия - это страна с богатой культурой и наследием,
04:53 / 18.11.2021
Когда хронический пациент просит сделать прививку…
В селе Хидистави две недели назад одновременно заразилось
13:48 / 13.11.2021
Гиви Абалаки – 86-летний фермер из Горийского муниципалитета
"Поэтому я так настроен, я ещё много дел сделаю", - добавил наш
хозяин.
14:43 / 11.11.2021
Горджи – ешь, не останавливаясь
Несмотря на то, что уже два года в мире свирепствует пандемия, на
горийском
популярные новости
Кошкеби – село в Горийском муниципалитете, населенное этническими осетинами
"Я здесь родился и вырос, никуда не уезжал, однако у меня нет
гражданства Грузии,
Ткемлована – село, переоформленное по конкордату
Господин Мурад вернулся во двор. Достал сигарету, прикурил и
глубоко затянулся.
Чанчаха
"Я и снов здесь не вижу … в снах я там, где родилась, и где сделала
первые шаги, в Грузии.
Русские военные отметили в лесу т.н. границу красной краской
"Эти отметки мы обнаружили в лесном массиве, расположенном между
оккупированным Лопани