Шида Картлийы Информацион Центр
Новости
На школьном балконе в селе Кодавардисубани по утрам стоят и глядят
на дорогу трое детей.
"Почти все сбережения и доход, что у нас были, мы потратили в
течение этого одного года.
Село Земо-Ормоци находится в том месте ущелья Таны, где две реки –
Баланисхеви
Именно в то время, когда им больше всего нужна забота других,
некоторые из них одиноки,
ახალი ამბები
სოფელი ლევიტანა მდინარე ტანის ხეობაში მდებარეობს და ბოლო დასახლებული პუნქტია. სოფელ ზემო ბოშურიდან ლევიტანამდე გზა საკმაოდ დაზიანებულია, თუმცა ატენიდან ზემო ბოშურამდე ასფალტი ახალი დაგებულია, მოასფალტებული გზა მარიამხევთან (იგივე მარიამობის ხევის) გადასახვევთან მთავრდება.
მარიამხევის გადასახვევის შემდეგ იწყება გზა, რომელიც ნალექიან ამინდში თითქმის გაუვალია. გვხვდება სოფლები: ტუსრევი, ყველაანთუბანი, გაგლოანთუბანი, მანამდე ხაბალაანთუბანი და შემდეგ იწყება ლევიტანა. ამ სოფლების მოსახლეობას თითქმის ყოველდღიურად ამ გზის გავლა უწევთ.
ხეობის ბოლო სოფელი ცნობილია იმითაც, რომ იქვე ახლოს მდებარეობს ტბა. ბოლო პერიოდში, ამ ტბას უამრავი მნახველი სტუმრობს, ვიზიტორები იღებენ ფოტოებს, ვიდეოებს, სადაც აღბეჭდილია საკმაოდ ლამაზი სოფელიც.
ლევიტანის შესასვლელში ერთ-ერთ ოჯახს სატვირთო ავტომანქანით საოჯახო ნივთები ბარში მიჰქონდა. როგორც მამაკაცებმა გვითხრეს, ზამთრის მოახლოების გამო, საცხოვრებლად ქარელში და თედოწმინდაში გადადიან.
ლევიტანაში ეთნიკური აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ. წლების განმავლობაში, მოსახლეობა ბარში (ქარელში და გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ თედოწმინდაში) გადადიოდნენ საცხოვრებლად. მოსახლეობის ნაწილი მთაში გაზაფხულიდან ბრუნდება და უვლიან საქონელს. ლევიტანის მთებსა და მინდვრებს საზაფხულო საძოვრებისთვის იყენებენ.
ლევიტანაში ზამთარ-ზაფხულს სულ რამდენიმე, 10-მდე ოჯახი რჩება. მოსწავლეთა რაოდენობაც ამდენივეა. აქედან 4 მოსწავლე სოფელშივე არსებულ დაწყებით სკოლაში სწავლობს, დანარჩენი მოზარდები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში დადიან.
ბოშურის საჯარო სკოლაში გავიცანით აბიტურიენტი, რომელიც ლევიტანაში ცხოვრობს და რომელმაც გვითხრა, რომ აპირებს უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის გაგრძელებას კომპიუტერული მეცნიერებაში. მას სკოლაში მხოლოდ ერთი კლასელი ჰყავს. ლევიტანიდან კი ყოველდღიურად დადის სპეციალურად გამოყოფილი მიკროავტობუსით.
როგორ სწავლობენ მოსწავლეები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში? გვსურდა იმ აქტივობების გაცნობა და შეძლებისდაგვარად გადაღება, რომელსაც ხეობაში მცხოვრები ახორციელებენ. სამწუხაროდ, სკოლასთან ამ კუთხით, შეთანხმება ვერ შედგა. ლევიტანაში ვესტუმრეთ აბიტურიენტის ბებიას – ნაჯიბა ბაირამოვს.
ქალბატონი ნაჯიბა უკვე ზამთრისთვის ემზადებოდა. ფიქრობს იმაზე, როგორ შეუწყოს ხელი შვილიშვილს სწავლაში სკოლის დამთავრების შემდეგ.
,,რაც მე დამაკლდა ახალგაზრდობაში, მინდა, რომ ჩემმა შვილიშვილებმა მიაღწიონ’’ - გვეუბნება ქალბატონი ნაჯიბა.
ამბობს, რომ სკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა. 4 კლასი ლევიტანაში დაამთავრა, შემდეგ კი, - ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში გააგრძელა სწავლა:
,,ჩემი მასწავლებელი იყო ვანო ქოქაშვილი სულ იმას ცდილობდა, როგორმე არ შემეწყვიტა სწავლა. ისიც კი მითხრა, თუ ვერ შევძლებდი სიარულს, ღამის სკოლაში ჩავრიცხულიყავი, მაგრამ...არ გამოვიდა’’ - ამბობს ნაჯიბა.
- რამ შეგიშალათ ხელი? - ვკითხეთ.
- ,,რა ვიცი, მშობლებმა თქვეს, სიარული უნდაო, ამიტომ არ გამოვიდა. გზები ძალიან ცუდი იყო მაშინ. ხალხი ვერ მიდიოდა აქედან’’ - იხსენებს ჩვენი მასპინძელი.
ნაჯიბა ბაირამოვი 1956 წელს დაიბადა. 20 წლის იყო, როცა პირველი შვილიც გაუჩნდა. უკვე საოჯახო საქმეებში იყო ჩართული და უმაღლესი განათლების მიღება საბოლოოდ მისთვის მიუღწეველი დარჩა.
,,რომ მესწავლა, ექიმი მაინც გამოვიდოდი ხალხის დასახმარებლად. წნევიანი ხალხი ვართ, გვჭირდება ექიმი. მინდა, რომ შვილიშვილმა ისწავლოს, ძალიან მინდა.’’ - ამბობს ნაჯიბა.
სოფელში ახალგაზრდებისთვის არ არის სტადიონი, სკვერი. 4-კლასიანი სკოლა განთავსებულია რიტუალების სახლის სამზარეულოში.
,,რაც მე დამაკლდა, მინდა, რომ შვილიშვილმა მიაღწიოს’’ - ნაჯიბა ბაირამოვი ლევიტანიდან
სოფელი ლევიტანა მდინარე ტანის ხეობაში მდებარეობს და ბოლო დასახლებული პუნქტია. სოფელ ზემო ბოშურიდან ლევიტანამდე გზა საკმაოდ დაზიანებულია, თუმცა ატენიდან ზემო ბოშურამდე ასფალტი ახალი დაგებულია, მოასფალტებული გზა მარიამხევთან (იგივე მარიამობის ხევის) გადასახვევთან მთავრდება.
მარიამხევის გადასახვევის შემდეგ იწყება გზა, რომელიც ნალექიან ამინდში თითქმის გაუვალია. გვხვდება სოფლები: ტუსრევი, ყველაანთუბანი, გაგლოანთუბანი, მანამდე ხაბალაანთუბანი და შემდეგ იწყება ლევიტანა. ამ სოფლების მოსახლეობას თითქმის ყოველდღიურად ამ გზის გავლა უწევთ.
ხეობის ბოლო სოფელი ცნობილია იმითაც, რომ იქვე ახლოს მდებარეობს ტბა. ბოლო პერიოდში, ამ ტბას უამრავი მნახველი სტუმრობს, ვიზიტორები იღებენ ფოტოებს, ვიდეოებს, სადაც აღბეჭდილია საკმაოდ ლამაზი სოფელიც.
ლევიტანის შესასვლელში ერთ-ერთ ოჯახს სატვირთო ავტომანქანით საოჯახო ნივთები ბარში მიჰქონდა. როგორც მამაკაცებმა გვითხრეს, ზამთრის მოახლოების გამო, საცხოვრებლად ქარელში და თედოწმინდაში გადადიან.
ლევიტანაში ეთნიკური აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ. წლების განმავლობაში, მოსახლეობა ბარში (ქარელში და გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ თედოწმინდაში) გადადიოდნენ საცხოვრებლად. მოსახლეობის ნაწილი მთაში გაზაფხულიდან ბრუნდება და უვლიან საქონელს. ლევიტანის მთებსა და მინდვრებს საზაფხულო საძოვრებისთვის იყენებენ.
ლევიტანაში ზამთარ-ზაფხულს სულ რამდენიმე, 10-მდე ოჯახი რჩება. მოსწავლეთა რაოდენობაც ამდენივეა. აქედან 4 მოსწავლე სოფელშივე არსებულ დაწყებით სკოლაში სწავლობს, დანარჩენი მოზარდები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში დადიან.
ბოშურის საჯარო სკოლაში გავიცანით აბიტურიენტი, რომელიც ლევიტანაში ცხოვრობს და რომელმაც გვითხრა, რომ აპირებს უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის გაგრძელებას კომპიუტერული მეცნიერებაში. მას სკოლაში მხოლოდ ერთი კლასელი ჰყავს. ლევიტანიდან კი ყოველდღიურად დადის სპეციალურად გამოყოფილი მიკროავტობუსით.
როგორ სწავლობენ მოსწავლეები ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში? გვსურდა იმ აქტივობების გაცნობა და შეძლებისდაგვარად გადაღება, რომელსაც ხეობაში მცხოვრები ახორციელებენ. სამწუხაროდ, სკოლასთან ამ კუთხით, შეთანხმება ვერ შედგა. ლევიტანაში ვესტუმრეთ აბიტურიენტის ბებიას – ნაჯიბა ბაირამოვს.
ქალბატონი ნაჯიბა უკვე ზამთრისთვის ემზადებოდა. ფიქრობს იმაზე, როგორ შეუწყოს ხელი შვილიშვილს სწავლაში სკოლის დამთავრების შემდეგ.
,,რაც მე დამაკლდა ახალგაზრდობაში, მინდა, რომ ჩემმა შვილიშვილებმა მიაღწიონ’’ - გვეუბნება ქალბატონი ნაჯიბა.
ამბობს, რომ სკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა. 4 კლასი ლევიტანაში დაამთავრა, შემდეგ კი, - ქვემო ბოშურის საჯარო სკოლაში გააგრძელა სწავლა:
,,ჩემი მასწავლებელი იყო ვანო ქოქაშვილი სულ იმას ცდილობდა, როგორმე არ შემეწყვიტა სწავლა. ისიც კი მითხრა, თუ ვერ შევძლებდი სიარულს, ღამის სკოლაში ჩავრიცხულიყავი, მაგრამ...არ გამოვიდა’’ - ამბობს ნაჯიბა.
- რამ შეგიშალათ ხელი? - ვკითხეთ.
- ,,რა ვიცი, მშობლებმა თქვეს, სიარული უნდაო, ამიტომ არ გამოვიდა. გზები ძალიან ცუდი იყო მაშინ. ხალხი ვერ მიდიოდა აქედან’’ - იხსენებს ჩვენი მასპინძელი.
ნაჯიბა ბაირამოვი 1956 წელს დაიბადა. 20 წლის იყო, როცა პირველი შვილიც გაუჩნდა. უკვე საოჯახო საქმეებში იყო ჩართული და უმაღლესი განათლების მიღება საბოლოოდ მისთვის მიუღწეველი დარჩა.
,,რომ მესწავლა, ექიმი მაინც გამოვიდოდი ხალხის დასახმარებლად. წნევიანი ხალხი ვართ, გვჭირდება ექიმი. მინდა, რომ შვილიშვილმა ისწავლოს, ძალიან მინდა.’’ - ამბობს ნაჯიბა.
სოფელში ახალგაზრდებისთვის არ არის სტადიონი, სკვერი. 4-კლასიანი სკოლა განთავსებულია რიტუალების სახლის სამზარეულოში.
Другие новости
Новости
17:23 / 20.04.2023
Грузинские достопримечательности и наслаждение грузинской кухней в ресторане Bread&Wine /R/
Грузия - это страна с богатой культурой и наследием,
04:53 / 18.11.2021
Когда хронический пациент просит сделать прививку…
В селе Хидистави две недели назад одновременно заразилось
13:48 / 13.11.2021
Гиви Абалаки – 86-летний фермер из Горийского муниципалитета
"Поэтому я так настроен, я ещё много дел сделаю", - добавил наш
хозяин.
14:43 / 11.11.2021
Горджи – ешь, не останавливаясь
Несмотря на то, что уже два года в мире свирепствует пандемия, на
горийском
популярные новости
Кошкеби – село в Горийском муниципалитете, населенное этническими осетинами
"Я здесь родился и вырос, никуда не уезжал, однако у меня нет
гражданства Грузии,
Ткемлована – село, переоформленное по конкордату
Господин Мурад вернулся во двор. Достал сигарету, прикурил и
глубоко затянулся.
Чанчаха
"Я и снов здесь не вижу … в снах я там, где родилась, и где сделала
первые шаги, в Грузии.
Русские военные отметили в лесу т.н. границу красной краской
"Эти отметки мы обнаружили в лесном массиве, расположенном между
оккупированным Лопани