Шида Картлийы Информацион Центр
Новости
На школьном балконе в селе Кодавардисубани по утрам стоят и глядят
на дорогу трое детей.
"Почти все сбережения и доход, что у нас были, мы потратили в
течение этого одного года.
Село Земо-Ормоци находится в том месте ущелья Таны, где две реки –
Баланисхеви
Именно в то время, когда им больше всего нужна забота других,
некоторые из них одиноки,
ახალი ამბები
ნუკრი ფეიქრიშვილის სუკულენტები და კაქტუსები მეჯვრისხევში
სუკულენტებისა და კაქტუსების იშვიათი ჯიშების კოლექციონერმა ნუკრი
ფეიქრიშვილმა, მცენარეთა გამრავლებისა და რეალიზების მიზნით, სოფელ
მეჯვრისხევში, საკუთარი სახლის ეზოში სათბური ააშენა. სათბურში ასევე
ნახავთ წყლისა და ხის მცენარეებს, რომლებსაც საზრდოობისათვის მიწა არ
სჭირდებათ, ასევე ციტრუსებისა და ბროწეულის ჯუჯა ხეებს.
როგორც ნუკრი ფეიქრიშვილის დედა ამბობს, მცენარეების მიმართ სიყვარულს ნუკრი ბავშვობიდან ამჟღავნებდა და სახლის ეზოში დარგულ ვარდებს განსაკუთრებულად უვლიდა.
„ 14 წელია, რაც კოლექციას ვაგროვებ და რაც მცენარეების შეგროვება დავიწყე. ყოველთვის მქონდა სურვილი, რომ სათბური გამეკეთებინა. ბავშვობიდან მქონდა მცენარეთა მიმართ განსაკუთრებული ინტერესი. ახლაც უკვე იმდენი მცენარე მომიგროვდა, რომ სათბური რომ არ გამეკეთებინა, ამ ზამთარს ვერ გადაიტანდნენ.“ - გვითხრა ნუკრი ფეიქრიშვილმა.
მან, თბილისში, ერთერთ კომპანიაში მუშაობა მებაღედ დაიწყო და ეზო, რომელიც ხრიოკი იყო, ედემის ბაღად აქცია. აქედან დაიწყო კოლექციის შეგროვება და მისი პირველი საკოლექციო კაქტუსი დღემდე საპატიო ადგილს იკავებს.
„თბილისში ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდი, ამიტომ ყვავილები ყოველთვის იქ მქონდა, სადაც ვმუშაობდი. ბოლოს გადავწყვიტე, რომ სოფელში დავბრუნებულიყავი და ჩემი კოლექცია ბიზნესად მექცია. ვნანობ აქამდე, რომ არ მივიღე ეს გადაწყვეტილება. 14 წელი ტყუილად დავკარგე. სოფელში ამხელა სახლი მაქვს, ეზო და ამ საქმის კეთების უფრო მეტი შესაძლებლობა. ახლა ვფიქრობ მეორე სათბურის გაკეთებას. პროექტი დაწერილი მაქვს და იმედია დამაფინანსებენ.“ - ამბობს ჩვენი მასპინძელი.
პანდემია მის ბიზნესზე დადებითად აისახა, როგორც ამბობს, სახლში დარჩენილმა ადამიანებმა შვება ყვავილებში ჰპოვეს და მისგან სუკულენტების ნაირსახეობებს ხშირად ყიდულობდნენ.
„ სიმართლე რომ გითხრათ, ყველაზე დიდი გაყიდვები მქონდა პანდემიის დროს. როგორც ყველა ჩემი ოჯახის წვრებიც უმუშევრად დავრჩით, ამიტომ გავააქტიურეთ ადგილზე მიტანის სერვისი, რამაც გაამართლა და ისეთი რეალიზაცია მქონდა, არასოდეს არ მქონია მსგავსი მოგება. ეს მცენარეები ისეთი ანტისტრესები არიან, რომ სახლში დარჩენილ გაღიზიანებულ ადამიანებს დარწმუნებული ვარ, რომ ამშვიდებდნენ.“ - გვეუბნება ბატონი ნუკრი.
მცენარეთა სიყვარული ახლა უკვე პროფესიად ექცა და სურს, სხვებსაც გაუზიაროს ცოდნა და გამოცდილება.
„ მაქვს იმხელა გამოცდილება, რომ ყყველას ვისაც სურს, სტუდენტებს, მოსწავლეებს ნებისმიერს ჩავუტარო მასტერკლასები. ასევე მინდა, სადმე სკოლაში მქონდეს საშუალება, რომ თვეში ერთხელ გაკვეთილის სახით ვასწავლო ბავშვებს მცენარეების მოვლა და მასთან ურთიერთობა, რადგან ვფიქრობ, რომ ადამიანი რომელსაც უყვარს ბუნება, მცენარეები უფრო მეტად კეთილშობილდება. იმედი მაქვს მომეცემა ამის საშუალება და ჩემს ცოდნას გავუზიარებ სხვებსაც.“ - აცხადებს ნუკრი ფეიქრიშვილი.
როგორც ნუკრი ფეიქრიშვილის დედა ამბობს, მცენარეების მიმართ სიყვარულს ნუკრი ბავშვობიდან ამჟღავნებდა და სახლის ეზოში დარგულ ვარდებს განსაკუთრებულად უვლიდა.
„ 14 წელია, რაც კოლექციას ვაგროვებ და რაც მცენარეების შეგროვება დავიწყე. ყოველთვის მქონდა სურვილი, რომ სათბური გამეკეთებინა. ბავშვობიდან მქონდა მცენარეთა მიმართ განსაკუთრებული ინტერესი. ახლაც უკვე იმდენი მცენარე მომიგროვდა, რომ სათბური რომ არ გამეკეთებინა, ამ ზამთარს ვერ გადაიტანდნენ.“ - გვითხრა ნუკრი ფეიქრიშვილმა.
მან, თბილისში, ერთერთ კომპანიაში მუშაობა მებაღედ დაიწყო და ეზო, რომელიც ხრიოკი იყო, ედემის ბაღად აქცია. აქედან დაიწყო კოლექციის შეგროვება და მისი პირველი საკოლექციო კაქტუსი დღემდე საპატიო ადგილს იკავებს.
„თბილისში ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდი, ამიტომ ყვავილები ყოველთვის იქ მქონდა, სადაც ვმუშაობდი. ბოლოს გადავწყვიტე, რომ სოფელში დავბრუნებულიყავი და ჩემი კოლექცია ბიზნესად მექცია. ვნანობ აქამდე, რომ არ მივიღე ეს გადაწყვეტილება. 14 წელი ტყუილად დავკარგე. სოფელში ამხელა სახლი მაქვს, ეზო და ამ საქმის კეთების უფრო მეტი შესაძლებლობა. ახლა ვფიქრობ მეორე სათბურის გაკეთებას. პროექტი დაწერილი მაქვს და იმედია დამაფინანსებენ.“ - ამბობს ჩვენი მასპინძელი.
პანდემია მის ბიზნესზე დადებითად აისახა, როგორც ამბობს, სახლში დარჩენილმა ადამიანებმა შვება ყვავილებში ჰპოვეს და მისგან სუკულენტების ნაირსახეობებს ხშირად ყიდულობდნენ.
„ სიმართლე რომ გითხრათ, ყველაზე დიდი გაყიდვები მქონდა პანდემიის დროს. როგორც ყველა ჩემი ოჯახის წვრებიც უმუშევრად დავრჩით, ამიტომ გავააქტიურეთ ადგილზე მიტანის სერვისი, რამაც გაამართლა და ისეთი რეალიზაცია მქონდა, არასოდეს არ მქონია მსგავსი მოგება. ეს მცენარეები ისეთი ანტისტრესები არიან, რომ სახლში დარჩენილ გაღიზიანებულ ადამიანებს დარწმუნებული ვარ, რომ ამშვიდებდნენ.“ - გვეუბნება ბატონი ნუკრი.
მცენარეთა სიყვარული ახლა უკვე პროფესიად ექცა და სურს, სხვებსაც გაუზიაროს ცოდნა და გამოცდილება.
„ მაქვს იმხელა გამოცდილება, რომ ყყველას ვისაც სურს, სტუდენტებს, მოსწავლეებს ნებისმიერს ჩავუტარო მასტერკლასები. ასევე მინდა, სადმე სკოლაში მქონდეს საშუალება, რომ თვეში ერთხელ გაკვეთილის სახით ვასწავლო ბავშვებს მცენარეების მოვლა და მასთან ურთიერთობა, რადგან ვფიქრობ, რომ ადამიანი რომელსაც უყვარს ბუნება, მცენარეები უფრო მეტად კეთილშობილდება. იმედი მაქვს მომეცემა ამის საშუალება და ჩემს ცოდნას გავუზიარებ სხვებსაც.“ - აცხადებს ნუკრი ფეიქრიშვილი.
Другие новости
Новости
17:23 / 20.04.2023
Грузинские достопримечательности и наслаждение грузинской кухней в ресторане Bread&Wine /R/
Грузия - это страна с богатой культурой и наследием,
04:53 / 18.11.2021
Когда хронический пациент просит сделать прививку…
В селе Хидистави две недели назад одновременно заразилось
13:48 / 13.11.2021
Гиви Абалаки – 86-летний фермер из Горийского муниципалитета
"Поэтому я так настроен, я ещё много дел сделаю", - добавил наш
хозяин.
14:43 / 11.11.2021
Горджи – ешь, не останавливаясь
Несмотря на то, что уже два года в мире свирепствует пандемия, на
горийском
популярные новости
Кошкеби – село в Горийском муниципалитете, населенное этническими осетинами
"Я здесь родился и вырос, никуда не уезжал, однако у меня нет
гражданства Грузии,
Ткемлована – село, переоформленное по конкордату
Господин Мурад вернулся во двор. Достал сигарету, прикурил и
глубоко затянулся.
Чанчаха
"Я и снов здесь не вижу … в снах я там, где родилась, и где сделала
первые шаги, в Грузии.
Русские военные отметили в лесу т.н. границу красной краской
"Эти отметки мы обнаружили в лесном массиве, расположенном между
оккупированным Лопани