53 წლის თამაზ ქებაძე, 11 წლის შემდეგაც, გორი-მერეთი-ტყვიავის რეისს ასრულებს. ოღონდ, ამჯერად, სხვა მიკროავტობუსით. ის მანქანა კი, რომლითაც მარადიორებმა, ხალხთან ერთად, გაიტაცეს, ისტორიას დარჩა.

თამაზ ქებაძის სამგზავრო მიკროავტობუსი ხალხთან ერთად 9 აგვისტოს გაიტაცეს:

,,7 აგვისტოდან დავიწყე ხალხის გამოყვანა. უფასოდ მომყავდნენ მერეთიდან გორში და თბილისშიც ჩამიყვანია. ასევე, რვაშიც გამოვიყვანე და უკვე 9 აგვისტოს გამიტაცეს ტყვიავი-კარალეთის გზაზე. მე ვარ მერეთიდან. მშვიდობიანი მოსახლეობა გამომყავდა. არავისგან კაპიკი არ ამიღია. მერეთიდან მომყავდა მოსახლეობა, კარბი რომ დაიბომბა მაშინ გამომყავდა ხალხი. ტყვიავში დაგვხვდნენ ოსები და რუსები ავტომატებით. გადმოგვყარეს მანქანიდან დაგვაწვინეს ასფალტზე. ჩემივე მანქანით გაგვიტაცეს 26 კაცი." - იხსენებს თამაზ ქებაძე.

თამაზ ქებაძე ყვება, რომ ქალები ტყვიავიდან გაუშვეს. მხოლოდ კაცები წაიყვანეს ტყვედ.

,,საჭესთან დაჯდა ოსი. ნომრები მოაგლიჯეს ავტობუსს და წყალში გადაყარეს. სანამ ჩვენ ასფალტზე ვიწექით, სხვებსაც წაართვეს მანქანები. მერე წაგვიყვანეს ცხინვალისკენ. სულ სამი შეიარაღებული ოსი გამოგვყვა. მე ვცდილობდი რულთან დავმჯდარიყავი და იმ ოსმა გინება და ლანძღვა დამიწყო,  უკანა სკამზე გადმომაგდო. ცხინვალიდან მოდიოდნენ რუსეთის ტანკები. ტანკს რომ არ დაჯახებოდა, ამ ოსმა იქვე ხრეში ეყარა და მკვეთრად მოუხვია. ტირძნისში ხიდს რომ გადახვალ, თონეა და იმ თონესთან გადაბრუნდა ჩემი ავტობუსი. დაიღუპა 4 ადამიანი. ერთი მერეთელი იყო, ერთი მარანელი, ერთი ტყვიაველი და ერთი ოსი, ვინც გაგვიტაცა იმათგანი." - იხსენებს კობა ქებაძე. 



კობა ქებაძეს ხელის მტევანი დაუზიანდა. ამბობს, რომ შემდგომში მისი სახლი მერეთში დაცხრილეს, რადგან ის ოსის ბიჭი დაიღუპა:

,,სამმა ადამიანმა ავტობუსის გადაბრუნებით ვისარგებლეთ და გავიქეცით. 16 ადამიანი ტყვედ წაიყვანეს. მერე ეს 16 ქართველი გაცვალეს ოსებში. ჩვენ რომ გამოვრბოდით, ოსები გვესროდნენ. ჩემ ძმაკაცს ტუჩში მოხვდა და ტუჩი ჩაახია ანასხლეტმა. ეს სამი ადამიანი სირბილით ჩავედით შავშვებამდე. შავშვებში დაგვხვდა ქართული პოლიცია და საავადმყოფოში წაგვიყვანეს. სულ სისხლიანი ვიყავი. მას მერე ჩვეულებრივ დევნილივით ვცხოვრობდი, სანამ ომი არ დამთავრდა და სოფელში არ დავბრუნდით. ორი კვირის ნაყიდი მქონდა ეგ ავტობუსი და ასე დამიწვეს." - ამბობს კობა ქებაძე. 

,,დაზღვეული მქონდა, მაგრამ მერე პასუხი მომივიდა კომპანიისგან, რომ ომში დანაკარგს არ ვანაზღაურებთო. იმ საღამოს უნდა გამომეყვანა ჩემი ოჯახიც, მეუღლე და ორი შვილი. უკან უნდა ავბრუნებულიყავი, მაგრამ... მერე ჩემმა ძმაკაცმა წამოიყვანა. დაახლოებით თვენახევარში დავბრუნდით სოფელში. სახლი გაძარცვული და დაცხრილული დამხვდა. ისევ თავიდან დავიწყე ცხოვრება. ბანკიდან გამოვიტანე ფული, ვიყიდე მარშუტკა და ისევ დავიწყე სიარული გორი მერეთის ხაზზე." - აცხადებს კობა ქებაძე.