დავით ავაზნელისთვის წელს ყველაზე დასამახსოვრებელი ის ფაქტი იყო, რომ 26 წლის გოგოს საფლავი გათხარა. ქალი კორონავირუსით იყო გარდაცვლილი და ჭირისუფლებს ცხედარი საავადმყოფოდან შეფუთული მიუტანეს.

,,დღესაც ერთი საფლავი გავთხარე, სადაც კორონავირუსით გარდაცვლილი დაკრძალეს. მე სულ 2 წელია რაც დავიწყე მუშაობა, მაგრამ ვერ წარმოვიდგენდი, თუ ისეთ ფაქტებს შევესწრებოდი, რაც გამაოცებდა.'' - ამბობს დათო.

გარდა კორონავირუსით გარდაცვლილებისა, მას საკმაოდ ტრაგიკული მოვლენების შედეგად მიღებული მწუხარების გაზიარებაც უწევს.

,,მაგრამ კორონავირუსით რომ ნამდვილად კვდებიან ადამიანები, ეს ნამდვილად ასეა. ზოგი ჭირისუფალი ერიდება ამის აღიარებას, მაგრამ მე ხომ ვიცი და ვხედავ? საავადმყოფოდან რომ მოყავთ ცხედარი? ამაში რა არის დასამალი? ზოგს არც ერიდება და პირდაპირ ამბობს, რომ ვირუსით გარდაიცვალა მისი ახლობელი' - გვეუბნება დავით ავაზნელი.



მას  ვერ წარმოედგინა, რომ სასაფლაოზე მუშაობის პერიოდში კიდევ ბევრ ისეთ ამბავს გაიგონებდა, რაც განაცვიფრებდა:

,,მე სულ სხვა გეგმები მქონდა. ვიყავი წარმატებული მოკრივე. ვიყავი ნაკრების წევრი, ბევრი წარმატება მაქვს მიღწეული საბჭოთა კავშირის პერიოდში, მაგრამ ისე წავიდა ჩემი ცხოვრება, რომ საბოლოოდ ამ საქმეს მივყევი  - რომ ქალაქს გამოვადგე'' - ამბობს დათო. მან არ გაგვიმხილა ის დიდი ტრაგედია, რაც მის ცხოვრებაში მოხდა და რამაც მისი ცხოვრება შეცვალა, თუმცა აღნიშნავს, რომ ნანობს მშობლებს რომ არ დაუჯერა:

,,ყველაზე ძალიან ამას ვნანობ, რომ არ დავუჯერე მშობლებს. ისინი ჩემი ყველაზე დიდი მხარდამჭერები იყვნენ და არიან. დღესაც ცოცხლები არიან, მაგრამ მოხუცდნენ. მე თვითონ უცოლშვილო ვარ. ცხოვრება და დრო დავკარგე ფაქტობრივად. როდესაც დავფიქრდი ჩემს ცხოვრებაზე, მაშინ უკვე წლები გასული იყო. ყველაფერს ცუდს თავი დავანებე და დავიწყე მუშაობა. ვმუშაობდი სხვადასხვა ადგილზე. დღეს, როგორც ხედავთ, აქ ვარ'' - ამბობს დავით ავაზნელი.

დათომ ტინისხიდის საჯარო სკოლა დაამთავრა, შემდეგ ცხინვალის ინსტიტუტში ფიზკულტურის კათედრა დაამთავრა. სკოლაშიც მუშაობდა სპორტის მასწავლებლად.