სოფელი დიდი ყელეთი თრიალეთის ქედზე მდებარეობს. უფრო კონკრეტულად ქედის იმ კალთაზე, რომლითაც გზა ძამის ხეობაში გადადის.

რუკაზე თუ დახედავთ, ძალიან ახლოსაა ორთუბანი, ძამის ხეობის სოფლები. იმაზე ახლოს, ვიდრე დიდი ყელეთიდან მდინარე მტკვარი.

სოფელი ხაშურის მუნიციპალიტეტში მდებარეობს. გზა სოფელ წრომიდან ადის. მაშინვე იწყება რთული გზა. ალაგალაგ გზაზე ბეტონი დააგეს, თუმცა ბოლომდე არაა მიყვანი.

ჯერ პატარა ყელეთი გავიარეთ, როგორც გავცდით თითქმის 10-კომლიან სოფელს, შორიდანვე გამოჩნდა ტყეში ჩაკარგული სოფელი. სწორედ ის აღმოჩნდა დიდი ყელეთი.



სოფელი ისე გავიარეთ, გარეთ არავინ იყო. მანქანა წყაროსთან გავაჩერეთ. შორიახლოს საქონელი ძოვდა, რაც იმის მანიშნებელი იყო, რომ ახლოს მწყემსი იქნებოდა ან სადმე ადამიანი.

- მასპინძელო! დავიყვირეთ სახლების მიმართულებით.

შორიდან ქალის ხმა გაისხმა? - ,,ჰოუ, რომელი ხარ?!"

- სოფლის სტუმრები ვართ!



პატარა კიბეებით, რომელიც ბორცვზე იყო გამოყვანილი, აღმოვჩნით დასახლების ყველაზე მაღალ ადგილას, სადაც ბელეტაჟის ტიპის სახლი დაგვხვდა აშენებული. სხვა სახლები ხისგანაა აშენებული და სიძველის კვალი ეტყობა.

ჩვენი მასპინძელი ლელო კაბულაშვილი აღმოჩნდა. ის დიდ ყელეთშია დაბადებული. მისი მეუღლე ზნაურის რაიონიდანაა. აგვისტოს ომის შემდეგ, ზნაურის რაიონში აღარც ყოფილან. გადაწყვიტა, რომ მამის სოფელში სახლი აეშენებინა.



ლელომ მოგვიყვა, რომ ოდესღაც სოფელში თითქმის 200 კომლი ცხოვრობდა. 1990-იანი წლების ქართულ-ოსური კონფლიქტისა და შემდეგ სიდუხჭირის გამო, სოფელი მთლიანად დაიცალა. ამჟამად სოფელში სულ რაღაც 3-4 ოჯახი რჩება.

ზამთარში, თოვლის დროს, გზა იკეტება, ამიტომაც, წლის ცივ დროს, ერიდებიან სოფელში ყოფნას. ზაფხულში კი ხალხი მატულობს, ძირითდად დამსვენებლები. რამდენიმე კილომეტრში ყელეთის ტბაა, სადაც ხაშურიდან და რაიონის სხვა სოფლებიდან პიკნიკზე დადიან.

ლელო ამბობს, რომ მთავარი პრობლემა გზაა. განსაკუთრებით, ზამთარში. ხანდაზმულ ხალხს ხშირად სასწრაფო სამედიცინო დახმარების მანქანა სჭირდებათ. უამინდობის დროს, მანქანა ვერ ადის სოფლამდე.

,,ხშირად კითხულობენ ასაკს, რა ასაკის არის ავადმყოფიო'' - იხსენებს ლელო.

ლელო 73 წლისაა. შვილები და შვილიშვილები ქალაქში ცხოვრობენ. დაამთავრა წრომის საჯარო სკოლა. ბავშვობაში ოცნებობდა, რომ მამიდებს დამსგავსებოდა, რადგან როგორც იხსენებს, ძალიან ვაჟკაცური მამიდები ყავდა.



,,ძალიან ვაჟკაცური მამიდები მყავდა. ერთი მამიდა შუბითიძეებში იყო გათხოვილი. დედა მეუბნებოდა, რომ შენც მამიდებს ჰგავხარო. მამიდა 13 წლის ასაკში გაათხოვეს, ჯერ კიდევ თოჯინებით თამაშობდა. ძალიან საამაყო მამიდები მყავდა'' - იხსენებს ლელო.

სოფელი რაკი მთის ზონაში შედის, ამინდი ხშირად იცვლება. დეკემბრის თვეში წვიმა წამოვიდა. წითელმიწა ნიადაგი მალე ტალახდება, ამიტომ, სოფლის დატოვება სწრაფად მოგვიწია, რათა მალე გზა გაუვალი გახდებოდა.