80-წლის ვერა ხაბალოვი სოფელ გვერძინეთში ცხოვრობს. ის ერთ-ერთია იმ ოჯახებიდან, რომელმაც სოფელი არ მიატოვა, მათ შორის, ქართულ-ოსური კონფლიქტის შემდეგ. გვერძინეთში, მის მეზობლად აჭარიდან (ხულოს რაონიდან) ჩასახლებული ეკომიგრანტები ცხოვრობენ.

თბილისში დაოჯახდა, ცხოვრების ბოლო წლებში კი, სოფელში მეუღლესთან ერთად დაბრუნდა. მეუღლე გარდაეცვალა, ამჟამად, მარტო ცხოვრობს.

,,თბილისში კი ვიცხოვრებდი ჩემ შვილებთან ერთად, მაგრამ მე აქ მირჩევნია. არა იმიტომ, რომ არ მივლიან ან არ მაქცევენ ყურადღებას. უბრალოდ, აქ გავატარე ჩემი ბავშვობა. ის ბავშვობა, როდესაც ჩემ ოჯახს ბევრი უბედურება გადახდა თავს." - ამბობს ვერა ხაბალოვი. მისი თქმით, ძლიერი ქალი იმიტომ გახდა, რომ ცხოვრებამ ბევრი სირთულე გადაატანინა.

მასთან ინტერვიუს ჩასაწერად მეზობელმა მიგვიყვანა. ,, მე ყველაფერს მოგიყვებით ჩემი ცხოვრების შესახებ. მე ეს არავისთვის მომიყოლია და სულ მინდოდა, რომ ვინმესთვის მესაუბრა" - გვითხრა ვერა ხაბალოვმა.

ის დაიბადა მეორე მსოფლიო ომის პირველ წლებში. ჰყავდა 3 და-ძმა. სულ 4-ნი იყვნენ. პირველი უბედურება იმ დროს დაატყდათ თავს, როდესაც ერთი ბავშვი ჩუტყვავილათი დაეღუპათ. შემდეგ კი, მამა ომში გაიწვიეს:


მამამ ერთ-ერთი შვილი გუჯარეთში გააგზავნა. ბიჭი 14 წლის იყო.

,,ჩემი ძმა, რომელიც 14 წლის იყო, მამამ დედის სამშობლოში, გუჯარეთში გააგზავნა. ბებია ჩამოიყვანეო. ის თქვენ მოგივლით და დედას მე წავიყვან თბილისში, ექიმთანო.


40 დღეც არ იყო გასული, რომ ძმის გარდაცვალებას დედა მიჰყვა: ,,დედაჩემმა ეს ამბავი ვერ გადაიტანა. ინერვიულა და დაიღუპა. წარმოიდგინეთ 40 დღეც არ იყო გასული, რომ ჩვენ ოჯახში უკვე მეორე გარდაცვლილი ესვენა" - იხსენებს ვერა ხაბალოვი.

დედის გარდაცვალების შემდეგ, ოჯახში გლოვა იყო. პატარა გოგონა, რომელიც ვერა ხაბალოვის და იყო, მუდამ ტიროდა:

,,არ ჩერდებოდა ჩემი და. სულ ტიროდა, დედა მინდაო. ბებიამ გადაწყვიტა, რომ ხაშურში ინტერნატში წაეყვანა. იქ ცოტა გაერთობა და გულს გადააყოლებსო. გუდაში ჩასვა ბავშვი და პირდაპირ მთებს იქით, ბუკნარიდან წაიყვანა ფეხით ხაშურში. იქ რომ მივიდნენ, რაღაცნაირად შეეშინდა. არ მოეწონა იქაურობა. შეაშინეს, რომ ურიები აღდგომის დროს, ბავშვებს ერჩიანო.


მამამისთვის ეს უკვე მესამე შვილი იყო, რომელიც გარდაიცვალა:

,,მესამე შვილის დაკრძალვაზე საქონელი რომ მოჰყავდა დასაკლავად, მამაჩემს სიმღერა დაუწყია. ხალხს ეგონა გაგიჟდა და ჭკუიდან შეიშალაო. ღმერთს ეხვეწებოდა, მეოთხე შვილი მაინც გადამირჩიენო" - ყვება ქალბატონი ვერა.

მეოთხე შვილი გადარჩა. ბებიაც დაიღუპა. მამამ ახალი ცოლი მიიყვანა, რომელსაც შვილები არ ჰყავდა. ვერა ხაბალოვი დედინაცვალთან პირველ შეხვედრას იხსენებს:

,,როდესაც დედინაცვალი მოიყვანეს, მითხრეს, რომ ეს იქნება დედაშენიო. მე ვუთხარი, ეს დედაჩემი არ არის, დედაჩემი მოკვდა-მეთქი. როგორც ჩანს, ამ სიტყვებმა დედინაცვალზე იმოქმედა. მას შემდეგ სულ მცემდა. ინტერნატშიც კი ჩამაბარეს. ახალგაზრდა რომ გავხდი, ჩემზე ცოტა უფროსს კაცს გამაყოლეს თბილისში.