ნაზიბროლა პაქსაძე 20 წელზე მეტია ოჯახთან ერთად სოფელ გვერძინეთში ცხოვრობს. ერთ-ერთ სახლში 1999 წლიდან ადგილობრივი მცხოვრების ნებართვით დაიწყო ცხოვრება. დღეს ეს სახლი საკმაოდ მოვლილია. კედლები გადარჩენილი, ბაღი ყვავილებით გალამაზებული. ამბობს, რომ როდესაც ამ სახლში ცხოვრება დაიწყო, ეზო ბალახით იყო სავსე:

,,სახლები, სადაც დღეს აჭარლები ვცხოვრობთ, ყველა ეკუთვნოდა ოსებს. კონფლიქტის დროს ისინი ამ სოფლიდან წავიდნენ, უმეტესად ჩრდილოეთ ოსეთში. მოგეხსენებათ, 1989 წელს, აჭარაში, ხულოს რაიონში სტიქია მოხდა. მეწყერის გამო, ჯერ ახალქალაქის რაიონში, გეგმიური დასახლების დროს, მოგვცეს სახლები. შემდეგ ნაწილი აქ გადმოვიდა, რადგან აქ უფრო კარგი პირობები იყო" - ამბობს ნაზიბროლა პაქსაძე.

შვილები ამ სახლში გაზარდა. გოგოები უკვე დაოჯახდნენ და ამჟამად ბათუმში ცხოვრობენ:

,,ჩემი გოგოები ბათუმში არიან დაოჯახებულნი, მაგრამ ისე უყვართ აქაურობა, ცდილობენ, დასვენების დღეები აქ გაატარონ. ვერ წარმოუდგენიათ ამ სოფლის გარეშე ცხოვრება" - ამბობს ნაზიბროლა პაქსაძე.




ნაზიბროლა პაქსაძე ამბობს, რომ გვერძინეთში თავდაპირვლად ერთი ოჯახი დასახლდა. შემდეგ მას რამდენიმემ მიბაძა. როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ეკომიგრანტებს თავდაპირველად ახალქალაქის რაიონში მიცეს სახლები:

,,იქ არ იყო ის პირობები საცხოვრებლად, როგორც აქ არის. მე, სხვათა შორის, სულ სხვა პრობლემებიც მქონდა. ერთ-ერთ შვილს სისტემატიურად ჭირდებოდა მკურნალობა თბილისში. ახალქალაქიდან თბილისი საკმაოდ შორსაა. ამიტომ, ვამჯობინე, რომ ამ სოფელში დავსახლებულიყავი. მით უმეტეს იყო ცხოვრების დაწყების საშუალება, რადგან სახლების უმრავლესობა დაცარიელებული იყო. ბალახს მიჰქონდა აქაურობა. აქ რამდენიმე ოსი იყო დარჩენილი. იმათი ნებართვით შემოვედი სახლში. ვინც ამ სახლში ცხოვრობდა, ნათესავები ჰყავდა დარჩენილი ამ სოფელში" - იხსენებს ნაზიბროლა პაქსაძე.


დღეს, ნაზიბროლა პაქსაძე და სხვა აჭარლები დილემის წინაშე დგანან. ჩრდილოეთ ოსეთიდან გვერძინეთში ბევრი ოჯახი უკან ბრუნდება. რამდენიმე ოჯახმა კი, ოფიციალურად სახლი ნასყიდობის გზით გადაუფორმა ეკომიგრანტებს. ეს ძირითადად იმ ოსმა ოჯახებმა გააკეთეს, რომლებმაც ჩრდილოეთ ოსეთში (რუსეთის ფედერაცია) ცხოვრება აიწყეს.

,,მინდა გითხრათ, რომ ყოველ ზაფხულს ჩემი სახლის მეპატრონე ჩამოდის ოჯახთან ერთად და ისვენებს თავის სახლში. ძალიან მადლიერია ჩემს მიმართ და უხარია, რომ მისი სახლი გადარჩა. გვაქვს ხოლმე საუბარი სახლის მოყიდვაზე, მაგრამ არ უნდა, რომ გაყიდოს სახლი. უყვარს თავისი სოფელი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩრდილოეთ ოსეთში ცხოვრება აიწყო, მაინც უნდა, რომ ჰქონდეს თავისი კერა აქ. ახლა მეც იმ მდგომარეობაში ვარ, რომ რომც გაყიდოს, მაინც ვერ ვიყიდი. მეც ძალიან მადლობელი ვარ, რომ მაცხოვრებს ამ სახლში." - გვიყვება ქალბატონი ნაზიბროლა.



დღესდღეობით, ძამას ხეობაში (ქარელის რაიონი) ცხოვრება ეკომიგრანტებისთვის ადვილი არაა. აჭარლებით დასახლებულ ამ სოფელში საძოვრები არა აქვთ. მიწის ნაკვეთები მცირე აქვთ. თუ რა საყოფაცხოვრებო პრობლემების წინაშე დგანან ეკომიგრანტები, ამის შესახებ, ვრცელ მასალას მოგვიანებით შემოგთავაზებთ.

რაც შეეხება ქონების რეგისტრაციის საკითხს. აჭარელ ოჯახების გარკვეული ნაწილი ქონებას ოსებისგან ვერ იფორმებენ. მაგალითად, გულიკო ხოზრევანიძე ამბობს, რომ მეპატრონეები გარდაცვლილები არიან.

,ამ სახლში ვინც ცხოვრობდნენ, ის ადამიანები უკვე გარდაიცვალნენ, წასულები იყვნენ ჩრდილოეთ ოსეთში, მაგრამ მოვძებნეთ მისი შვილიშვილი, რომელიც დაგვეხმარა სახლის რეგისტრაციაში. თუმცა, ვერ ვიმტკიცებთ ნაკვეთს. არქივებში ვერ მოვძებნეთ მიწის განაწილების დამადასტურებელი დოკუმენტები. ამ სახლის მეპატრონე კომუნისტების პერიოდში ფერმაში მუშაობდა და პრივატიზაციის დროს მიუციათ მიწა, თუმცა ეს ფაქტი არქივში ვერ ვნახეთ. ერთადერთი გამოსავალი ისაა, რომ ქარელის საკრებულოს აღიარებითმა კომისიამ მიწის ნაკვეთი დაგვიმტკიცოს" - აცხადებს გულიკო ხოზრევანიძე.


იხ. ამავე თემაზე:

აჭარელი გიორგი ხოზრევანიძე ძამას ხეობაში - სოფელ გვერძინეთის შესახებ

ვერა ხაბალოვი გვერძინეთიდან - ,,ძლიერი ქალი გავხდი ბევრი უბედურების შემდეგ"