ბიჭი, რომელიც 1 მაისს, რუსული კანონის წინააღმდეგ გამართულ აქციაზე წყლის ჭავლს, შემდეგ ქაფს ებრძოდა და დროშას აფრიალებდა, 20 წლის გიორგი უროტაძეა.

ის ქარელის მუნიციპალიტეტის სოფელ ქვენატკოციდანაა. გიორგი მოძებნა ტელეწამყვანმა ნანუკა ჟორჟოლიანმა და ინტერვიუც ჩამოართვა.

გიორგი უროტაძე ამჟამად, უნივერსიტეტის სტუდენტია, სწავლობს ვეტერინარიაზე.

იხსენებს, რომ აქციაზე ცეკვის გაკვეთილის შემდეგ, გვიან მივიდა, იმ დროს, როდესაც პარლამენტის მარცხენა მხარეს მომიტინგეების მისამართით წყლის ჭავლი და ცრემლსადენი გაზი გამოიყენეს.

,,აქციაზე ყოველდღე დავდიოდი, მაგ დღეს არ ვაპირებდი მისვლას, დილით მქონდა გამოცდა, მერე სტაჟირებაზე ვიყავი კლინიკაში, მერე ცეკვაზე წავედი. ცეკვის ბოლოს, ჩემმა მეგობარმა დამითანხმა და წავედით აქციაზე, ბოლო მეტროს გამოვყევით თავისუფლებაზე.

ძალიან ბევრი ხალხი იყო, მოწამლული გაზით. დასველებული წყლით. პარლამენტის მარცხენა მხარეს არეულობა იყო, ვიფიქრე, დახმარება ხომ არ ჭირდებათ ჩვენს თანამოაზრეებს. დავინახე დროშა იყო დადებული ისე, თითქოს ბრძოლას აზრი არ ჰქონდა. ვიფიქრე, რომ ეს დროშა უნდა ფრიალებდეს; და რომ ჩვენ არ ვნებდებით.

მოვკიდე ამ დროშას ხელი და ვაფრიალებ. შეეცადნენ ჩემს ჩამოგდებას წყლის ჭავლით და ქაფით. ზურგიდან მესხმოდა წყალი, მაგრამ მიზნად მქონდა, რომ ეს დროშა მეფრიალებინა.

მაშინ ძალიან გულანთებული ვიყავი, მინდოდა დამემტკიცებინა, რომ არ შეგვეშინდება არც წყლის ჭავლის და არც გაზის. მაშინ გაზი შევისუნთქე და ფიზიოლოგიური ხსნარით დამეხმარნენ.'' - იხსენებს გიორგი ინტერვიუში.

როგორც გიორგი ინტერვიუში ყვება, იმ დროს მისი მშობლები სოფელში იყვნენ და არ იცოდნენ, რომ შვილები აქციაზე იმყოფებოდნენ:

,,ამ დროს მშობლებმა არ იციან, რომ აქციაზე ვარ. ცეკვა დამიმთავრდა 12 საათზე და ჩემ დასთან ერთად ვაპირებდი სახლში წასვლას. დედაჩემმა დაიძინა, იცოდა, რომ სახლში ვიყავით მე და ჩემი და. მე კი მაგ დროს ვაფრიალებ დროშას.

დილით მხვდება ის, რომ ყველას ჩემი ვიდეო უდევს, მირეკავს დეიდაჩემი, როგორ ხარ, რამე ხომ არ იტკინე. თან დილის 11 საათზე მქონდა გამოცდა, 20-დან 20 ქულა ავიღე გამოცდაზე. უნივერსიტეტში რომ მივედი, ბავშვები - ყოჩაღ, ყოჩაღ! - მეხუტებიან ჩემი კურსელები.

დედაჩემს ძალიან შეეშინდა, დამირეკა, რომ ჩამოდი სოფელში, დაგიჭერენ. მერე ჩემ დას ურეკავდა. ყველა ამაყობს, ჩემი მშობლები, ჩემი ნათესავები, ყველას უნდა ევროპისკენ და არა რუსეთისკენ. ბავშვობიდან მესმოდა, რომ რუსეთი მტერია, დედამმაც და მამამაც მასწავლა.

2008 წლის ომის დროს, 4 წლის ვიყავი, მაშინ ცოცხალი ჯაჭვი რომ გავაკეთეთ, დედამ სანამ დროშა არ შემიკერა, არ გამიშვა. მამაჩემის ზურგზე ვიყავი დროშით, ქართველი ჯარისკაცები ხელს მიქნევდნენ.'' - იხსენებს გიორგი.

მამამისიც ვეტერინარი იყო, ამ პროფესიას ბავშვობიდან ასწავლიდა.

,,თუ ვინმეს დახმარება სჭირდებოდა სოფელში, მივდიოდი მამაჩემთან ერთად და ვსწავლობდი. სკოლა დავამთავრე ქვენატკოცაში. ახლა კლინიკაში ვარ სტაჟირებაზე, ექიმად მინდა მუშაობა დავიწყო.'' - ამბობს გიორგი.