85-წლის გორელმა ქალბატონმა, რომელიც, 2 წლის განმავლობაში, ცდილობდა შვილიშვილის მიერ გაყიდული სახლის დაბრუნებას, პროცესი მოიგო. უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებით, გორისა და თბილისის სასამართლოების გადაწყვეტილებები გაუქმდა. მეორე და მესამე პირზე გასხვისებულ სახლზე ბებიის მფლობელობა აღდგა. საბოლოო გადაწყვეტილება, 2017 წლის 17 ოქტომბერს გამოვიდა.

2015 წელს ბებიამ სოფელში საკუთარი სახლი შვილიშვილს აჩუქა იმ მოტივით, რომ მოუვლიდა და ყურადღებას მიაქცევდა. მაშინ ის 82-წლის იყო.

ქონება წარმოადგენს სასოფლო-სამეურნეო (საკარმიდამო) დანიშნულების ნაკვეთს (დაზუსტებული ფართობით 209.00 კვ.მ), მასზე განთავსებულია 132.48 კვ.მ შენობა - ნაგებობა.

ბებიამ ეს ქონება შვილიშვილს 2015 წლის 17 აპრილს აჩუქა. 3 თვის შემდეგ, 2015 წლის 13 ივლისს სახლი და ნაკვეთი შვილიშვილმა 10 000 აშშ დოლარად გაყიდა. 2016 წლის 28 მარტს ეს სახლი მესამედ გაიყიდა. მესამე მყიდველი აღმოჩნდა შვილიშვილის ცოლის და.

55-წლის ქალმა სასამართლო დავა 2016 წლის 4 ივლისს დაიწყო, რადგან აცხადებდა, რომ სახლი, მისი ნებართვის გარეშე გაყიდა შვილიშვილმა, აღარ უვლიდა, რის გამოც ჩუქების ხელშეკრულების გაუქმება მოითხოვა. ამ პერიოდში, ის გორში შვილთან და მის ოჯახთან (ზემოთაღნიშნულ შვილიშვილის მამასთან) ცხოვრობდა.

გორისა და თბილისის სააპელაციო სასამართლომ ბებიის სარჩელები არ დააკმაყოფილა.

შვილიშვილმა განმარტა, რომ ბებიამ მას უპირობოდ აჩუქა სადავო ქონება და აქედან გამომდინარე, ნაჩუქარი ქონების განკარგვა თავისუფლად შეეძლო. მეორე მყიდველმა მიუთითა, რომ სადავო ქონება პირველი პირისგან, კანონით დადგენილი წესით - უძრავი ნივთის ნასყიდობის ხელშეკრულების საფუძველზე, 10 000 აშშ დოლარად შეიძინა, თუმცა, რადგანაც იგი სამეწარმეო საქმიანობას ეწეოდა და, მუდმივად სჭირდებოდა გარკვეული თანხები პროდუქციის შესაძენად, სადავო ბინის მესამე პირზე გასხვისება მოუწია. ბინის შეძენისა და გასხვისების პერიოდში, მისთვის არაფერი იყო ცნობილი საცხოვრებელი სახლის გარშემო არსებულ დავასთან დაკავშირებით.

მესამე შემძენმა განმარტა, რომ იგი მარტოხელა დედაა და წლების განმავლობაში აგროვებდა თანხას საცხოვრებელი სახლის შესაძენად. მან მეორე პირისგან შეძენილი სადავო ბინა, გაარემონტა, გამოცვალა კარ-ფანჯარა და შეიძინა სხვა სამშენებლო მასალებიც. მისი მტკიცებით, ბინის სადავოობასთან დაკავშირებით, ინფორმირებული არ ყოფილა და აღნიშნული მხოლოდ მას შემდეგ შეიტყო, რაც სარჩელი ჩაჰბარდა.

,,გორის სასამართლომ არ შეაფასა ის გარემოება, რომ მესამე მოპასუხე პირველი მოპასუხის მეუღლის დაა. ნასყიდობის ხელშეკრულებები, რომლებიც დაიდო, თავდაპირველად მეორე მოპასუხესთან, ხოლო შემდეგ - ამ უკანასკნელსა და მესამე მოპასუხეს შორის, მოჩვენებითი ხასიათის იყო, ვინაიდან, ვერც მეორე და ვერც მესამე მოპასუხემ, სასამართლოს ვერ წარუდგინეს ნასყიდობის საფასურის გადახდის დამადასტურებელი მტკიცებულება, რაც მათ არაკეთილსინდისიერებაზე მიუთითებდა.“ - აღნიშნულია უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებაში.

მოსამართლეებმა, გარდა იმისა, რომ ბებიას სახლი დაუბრუნეს, გაათავისუფლეს სახელმწიფო ბაჟის გადახდისაგან, ხოლო მოპასუხეებს, სახელმწიფო ბიუჯეტის სასარგებლოდ, პირველი, მეორე და მესამე ინსტანციის სასამართლოებისათვის გათვალისწინებული სახელმწიფო ბაჟის გადახდა დაასკირეს - 1 200 (ათას ორასი) აშშ დოლარის ექვივალენტი ლარის ოდენობით.

აღნიშნული საქმე უზენაეს სასამართლოში მზია თოდუამ, პაატა ქათამაძემ და ეკატერინე გასიტაშვილმა განიხილეს. 

დღეის მდგომარეობით, აღნიშნული სახლი, 2018 წლის 1 მარტს ოჯახის სხვა წევრზე გაჩუქდა.